aan alles komt een eind

Woensdag 27 juni

Als afsluiting van de vakantie een bezoek gebracht aan twee `rustieke` dorpjes, die in Nederland ongetwijfeld de status ´beschermd dorpsgezicht´ zouden krijgen. Leuk, maar helaas mochten de auto´s gewoon in de straat parkeren, waardoor het rustieke uitzicht toch wat beperkt was. De foto´s komen als we thuis zijn, want de oplader van het notebook zit al in de koffer en het batterijtje begint langzaam leeg te geraken.

De koffers inpakken was zeker zo´n puzzel als 4 weken geleden. Achteraf hadden we natuurlijk de helft van d e kleren thuis kunnen laten, want ze zijn niet gebruikt. Maar ja, als.......

Even voor de statistieken:

• - De auto moet zijn 1^e beurt hebben bij 6500 mijl, dat gaan we net halen! De beginstand was ruim 200 mijl, in totaal hebben we 6265 mijl gereden. Met een gebruik van 1 liter op 10 km (ja, excell heeft dit netjes voor mij uitgerekend) valt goed te leven als de benzineprijs zo laag is.
• - Favoriete restaurant: Applebee's, of een plaatselijke topper: meestal erg gezellig, goed eten en de prijs is oke.. Hoe vind je die plaatselijke topper? Als er veel pick-up's met een lokaal kenteken ruim geparkeerd op de parkeerplaats staan.
• - De subway levert prima broodjes voor ontbijt of lunch. Ook om mee te nemen in de koelbox.
• - Veel gelogeerd in Motel 6. En Super 8. Zoeken op internet gaat gemakkelijk en boeken gaat snel. Hou er rekening mee dat (vooral in het hoogseizoen, maar osoms ook daarbuiten) de goedkopere motels om zo'n 8 uur 's avonds echt allemaal vol zijn.
• - Zeker meenemen: een verdeelstekker met een snoer van 1,5 meter. Handig om alle electronika in een keer op te laden. Je hebt dan maar een verloopstekker nodig. Let wel even op of de adapter/apparaat geschikt is voor 110 V.
• - Blijf je langer in Amerika? Het loont zeker om een koelbox te kopen. In ieder hotel is ijs verkrijgbaar en zo'n box houdt je drinken en hapjes lekker koel.

Nou, dat was het. We hopen dat jullie met plezier onze reis gevolgd hebben. Wij hebben een fantastische reis gehad waar we nog tijden op kunnen teren. Nog 'even' naar huis vliegen, hopelijk zonder de avonturen van de heenreis.

Groetjes, en we zien jullie hopelijk allemaal binnenkort,

Het enige echte Rocky Mountains Nationaal park

Dinsdag 26 juni

Vandaag bezochten we het Rocky Mountains Nationaal Park. De Rocky Mountains strekken zich uit over het westelijk deel van het Amerikaanse continent, van Alaska tot Mexico. Vaak hebben ze een andere naam, of heeft het Nationaal park een andere naam. Maar dit stukje van Amerika is dan het enige echte Rocky Mountains Nationaal Park. Het lagere gedeelte van het park was niet indrukwekkend. Maar dat kwam ook omdat men bezig was om de weg die er doorheen loopt, grondig te reconstrueren. En dat is natuurlijk niet bevorderlijk voor de rust in het park. Grote machines trekken, trillen, schudden en rijden door het park. Geen `wild` beest gezien dus, behalve dan 2 kalkoenen die bedachten dat Kerstmis nog ver weg was. Bovendien is het bos erg aangetast door een kever die vooral de dennenbomen (Ponderosabomen) erg lekker vindt. Inmiddels heeft het dier zo'n 65% van alle bossen in Amerika aangedaan, een echt probleem dus. Nationaal worden er nu plannen gemaakt om de kever tot staan te brengen. Een manier is bosbrand (maar liever dan gecontroleerd) of chemische bestrijding. Dit laatste wordt nu ook toegepast om bijzondere en beeldbepalende bomen te beschermen.

Het hoger gelegen deel van het park (boven 10.000 voet) is een stuk mooier en interessanter. De toendra is heel erg mooi. Daar liepen ook een groot aantal mannetjes rendieren te grazen. Maar ook de uitzichten, bergen en andere natuur was weer om stil van te worden. Wist je dat de natuur die de mens vernield door over de toendra te lopen, minstens 10 jaar nodig heeft om te herstellen? Overal staan er borden om je daarop te wijzen. En toch zijn er mensen die dan 'gewoon' even de heuvel op lopen, buiten het pad om.............

Net buiten het park nog een heuse en echte eland gezien. Sloom dier, zo op het eerste gezicht. Lijkt een beetje op een (muil)ezel en hij kijkt erg dom.

Nu zijn we in Granby, morgen reizen we door naar Denver voor de laatste nacht en het laatste verhaal.

Groetjes

Anneke, Leo en Jil

onderweg naar het laatste Nationale Park: de Rocky Mountains

Maandag 25 juni

Deze maandag was een soort `ruhetag` We reizen vanuit het vliegenpoepje Torrington via Laramie naar Estes park, aan de rand van het Rocky Mountains Nat Park. In Laramie bekijken we nog een `gerestaureerde` gevangenis die tot 1903 in gebruik was. Mooi gerestaureerd, en veel verhalen uit het echte leven. Niet om blij van te worden, maar wel de moeite waard om er voor om te rijden.

Vanavond zijn we in Estes Park aangekomen. Enigszins verontrust door de verhalen over de bosbranden. Maar zo te zien valt het hier mee en is het `business as usual` . Morgen gaan we het park bekijken (misschien nog een enkele in het wild levende beer??) en slapen aan de andere kant van het park. Daarna is het woensdag, echt de laatste dag. We rijden dan via enkele museumdorpen terug naar Denver. Daar moeten we proberen om alle extra spijkerbroeken in de koffers te krijgen + alles wat we nog meer gekocht hebben. Dat zal misschien nog niet meevallen. We zullen zien.

Groetjes

Anneke, Leo & Jil

Afbouwfase

Zaterdag 23 en zondag 24 juni

Even het weekend samengevat. Zaterdag een leuke en vooral leerzame dag gehad met bezoek aan o.a. Wounded Knee en het Wounded Knee museum. Merkwaardig genoeg liggen deze beide plaatsen zo´n 2 uur rijden van elkaar verwijderd. In het museum veel geschreven uitleg, wat het niet altijd makkelijker maakt. Duidelijk is wel dat er een ware slachting heeft plaatsgevonden. Maar zowel in het museum als in de plaats zelf, geeft men duidelijk eenzijdige informatie. Je krijgt wel het gevoel: ik zou het verhaal ook wel eens van de andere kant willen horen. Maar goed, dat gebeurt dan niet. Duidelijk is wel dat de indianen als volk op dit moment geen rooskleurige toekomst hebben. Verdeeld als ze zijn tussen heden en verleden, is het moeilijk om een plaats te vinden in de huidige Amerikaanse maatschappij. Er is grote werkloosheid. Op dit moment lopen er allerhande projecten om de huidige generatie een betere positie op de arbeidsmarkt te geven.

Zondag gingen we via de Black Mountaines en het Wind Cave Nat. Park over de uitlopers van de prairie naar een vlekje genaamd Terrington gereden. Een mooi motel, helaas naast de spoorlijn. De machinist van de trein vindt het tot op heden nodig om voor de spoorwegovergang naast het hotel een heel lang en hard signaal te geven dat hij er aan komt. Toch staan er gewoon spoorbomen met stoplichten........... De baby op de kamer naast ons heeft moeite met inslapen....... Buiten is het nog 30 graden (C) en binnen raast de airco. Ik neem straks een paar slokjes van Leo z'n biertje.

Tot morgen,

Anneke, Leo en Jil

Oh, vergeet ik helemaal te vertellen van het hoogtepunt van deze dag: een bezoek aan Mount Rushmore (vanaf de weg bekeken) en een bezoek aan Crazy Horse Mountain Memorial. Dat laatste hebben we wat van dichterbij bekeken. Een beeld van een indiaan met/op een paard wordt (net als bij Mount Rushmore, waar het 4 presidenten zijn) uit een berg uitgehakt. Een immens project, wat zeker nog vele tientallen, zo niet honderden jaren gaat duren. Ik was er niet aan begonnen, dat is zeker!

PS2 de bosbranden in Colorado hebben nog geen invloed op onze reis. Wel horen we dat er een hele grote brand is op de plek waar we als eerste gestart zijn: Colorado Springs en Pike Peak

Naar het volgende park

22 juni

Vandaag vanuit Lovell doorgereden naar Rapid City. Onderweg nog een bezoek gebracht aan de canyon die volgens onze hoteleigenaar vol zat met beren enz. Nou ja, geen beer gezien, wel bordjes. En ook een heus en echt big-horn schaap met jong. Helaas een vrouwtje, zodat we jullie de indrukwekkende hoorns van de ram niet kunnen laten zien.

In Big-Horn Nat Forrest kom je onderweg ook langs een zeer oud Indiaans heiligdom, het Medicine Wheel. Moet echt indrukwekkend zijn. Het pas er naar toe was dat in ieder geval wel, helaas was er een achterstallig ijsmassa naar beneden komen zetten, waardoor het niet verantwoord was om verder te lopen. Het Wheel hebben we dus alleen op een plaatje gezien.

De natuur was prachtig, nog veel sneeuw, krokussen en andere lentebloeiers.

Gisteren heerlijk gegeten in Rapid City. In het voormalige brandweerhuis was een brouwerij met restaurant gemaakt. Duidelijk 'the place to be' in Rapid City, gezien de drukte. Het eten was prima, alleen smaakte de Buffelo van Jil wat taai. Misschien toch te lang op de prairies gelopen?

Vandaag probeer ik de foto's van Yellowstone en van vandaag op de site te krijgen.

Groetjes

Anneke, Leo & Jil;

Yellowstone park

Dinsdag 19, woensdag 20 en donderdag 21 juni

Yellowstone park

Jullie dachten natuurlijk dat wij door een beer verslonden waren of aangevallen waren door wolven, daar in Yellowstone park. Niks is minder waar. Maar we bleven ´s a vond nogal lang in het park en waren ´s ochtend als weer vroeg op, dus weinig tijd voor een verhaaltje.

Maar nu hebben we Yellowstone weer verlaten en zitten in een voormalig Super 8 motel (let vooral op dat voormalig) in een piepklein dorpje dat Lovell heet en proberen woorden te vinden voor dit laatste park. Prachtig, indrukwekkend en vooral anders dat de parken die we eerder hebben gezien. We hebben (bijna) alle grote dieren die in het park leven voor de lens gehad. Alleen de wolven bleven uit het zich. Wel de beren (een grizzly en een zwarte met twee pasgeboren jongen), rendieren, een coyote met jongen, grote kuddes buffelo's met kalfjes en 'eenzame' stier- buffelo's gespot. Ook veel roofvogels en natuurlijk, nog steeds een prachtige natuur. Het hele park doet 'fris' aan, door de vele watervallen en de nog op grotere hoogtes aanwezig sneeuw. Toen we bijna het park uit waren, liep er nog zomaar langs de kant van de weg een vrouwtjes eland te grazen. Dat was nog even de kers op de taart!

Omdat het zo mooi was, hebben we de extra dag die we nog steeds 'over' hadden, op dit park doorgebracht. Zeer de moeite waard. Overigens zijn we voor Yellowstone naar Grand Teton geweest, een park wat grenst aan Yellowstone. Ook heel erg mooi, vooral omdat er op de hoogste toppen (net als in Yellowstone) nog sneeuw ligt.

Gisteren hebben we geslapen in Gardiner, wat net buiten de Noord-ingang van het park ligt. Heerlijk gegeten bij een plaatselijk Grill restaurant, dat de sluiting van de keuken speciaal voor ons nog even uitstelde. Als tegenprestatie heb ik beloofd om hier de naam te vermelden: Iron Horse & Grill restaurant in Gardiner (tel 406-848-7888) Als je ooit in Gardiner komt: zeer aan te raden.

Vandaag nog een halve dag doorgebracht in Yellowstone en daarna doorgereden richting de Blackhorne Mountains en Blackhorne Canyon. Moet ook heel mooi zijn en volgens onze plaatselijk hoteleigenaar struikel je er over de beren, de rendieren, de geiten en de antilopen. En als je die allemaal niet ziet, zijn er in ieder geval indrukwekkende watervallen! We zullen zien.

Heb ik jullie eigenlijk al verteld hoe blij ik ben met onze voetrem ipv een handrem? Veel gemakkelijker. Rijden in een automaat is ook heel erg makkelijk. Onze volgende auto wordt een ....... (nou ja, misschien wil Leo er ook nog iets over zeggen)

En weten jullie wel hoeveel verschillende kranen er op deze wereld zijn. Nou wij wel! Ik geloof niet dat we al een dubbele hebben gehad. Draaien (met de klok mee en tegen de klok in) schuiven, duwen, trekken, een-handel, twee draaiknoppen, een-draaiknop) warm rechts, warm links, helemaal geen warm of helemaal geen echt koud.

En heb ik ook al de openbare toiletten hier geprezen? Werkelijk keurig! Bij de parken staat bijna bij iedere P-plaats een toilet. Een groot gat in de grond met daarop een (hoge) toiletpot, altijd wc-papier, een fris windje onderdoor je kont (goed voor de blaasontsteking), en in de meeste gevallen ook nog acceptabel schoon.

Weten jullie dat Jil denkt dat hij in de Efteling is? Soms kom je wegen tegen waarop staat: 'No acces. Service road' Jil zegt: 'oh, die hebben ze in de Efteling ook. Gebruiken ze om achter een attractie te komen. Kunnen ze de batterijen vervangen en de kabeltjes smeren......'

Goed, dus morgen gaan we kijken naar al die beren enz. Ben benieuwd!

Anneke, Leo & Jil

Oh, ben ik ook nog vergeten te vertellen dat we vandaag ook nog in Cody in het Buffelo Bill Museum zijn geweest. Prachtige tentoonstelling over natuurlijk Buffelo Bill,(wiens oorspronkelijke achternaam Cody was, hij kwam uit dit gebied) maar ook over de indianen en hun gebruiken. Veel interactieve elementen en prachtige voorwerpen. Het museum is nog veel groter, ook een afdeling voor geweren, moderne Amerikaanse kunst en natuurlijke historie van vooral Yellowstone. Niet voorbijrijden als je in Cody komt! (het kaartje is voor 2 dagen geldig)

onderweg naar Yellowstone

Maandag 18 juni

Ja, gisteren was het natuurlijk niet de 18^e maar de 17^e, dat hadden jullie natuurlijk allemaal al snel door.

Vandaag zijn we onderweg gegaan naar Yellowstone park. Maar eerst hebben we nog een bezoek gebracht aan het (zoute) Salt Lake in he t natuurpark Antilope. We hadden het voornemen om in het zoute water te gaan drijven (tenminste de mannen), maar net als bij Mono Lake is ook hier de oever en de oppervlakte van eht water bezaaid met vliegen. En echt heel veel. Honderduizendmiljoenmiljard, zoals kleine kinderen wel zeggen. Echt niet te geloven! Ze vormen het voedsel voor de duizenden vogels die hier wonen of voorbijkomen. Niks zwemmen dus. Wel enkele buffels gefotografeerd. En in het visitors centrum was er een prachtige fototentoonstelling over de vogels en landdieren die op het eiland voorkomen.

De weg naar Yellowstone was ook weer prachtig. We proberen zoveel mogelijk de grote Interstate te vermijden, maar de kleinere, maar ook goed berijdbare, highwy te nemen. Soms ook een enkele donkergele (op de kaart) weg, maar die zijn wel mooi maar vaak ook erg slecht en heeeeel bochtig. Niet fijn om te rijden dus.

Onderweg bij Bear Lake de allerlekkerste frambozenmilkshake gegeten sinds ooit. Ook was er daar in de buurt een visitors centrum waar men de kolibries bijvoerde. Deze piepkleine vogeltjes overwinteren in Mexico. Ze hadden net zo'n 3000 mijl (4800 km) vliegen achter de rug en konden wel wat bijvoeding gebruiken (de bloemen bloeien nog niet, dat duurt nog zo'n drie weken). Jil heeft mooie foto's gemaakt, maar helaas voor jullie, staan die niet op mijn computer.

We overnachten in Jackson en gaan morgen eerst door Teton national Park en daarna door naar Yellowstone.

Groetjes

Anneke, Leo en Jil

PS: Stefanie: gefeliciteerd met je verjaardag!

PS2: Izaak: wees niet bevreesd: erg merkwaardig verhaal van die meneer Smith. Jil kreeg vandaag ook het boek van Mormon cadeau, dus lezen gaan we in ieder geval

ieder voetgangslicht zingt zoals het gebekt is

Zondag 18 juni

Vandaag gingen we Salt Lake City onveilig maken. Maar, de zondagsrust wordt daar erg gewaardeerd. We bezochten het `hoofdkwartier ` van de Mormonen± Tempel Square . We wisten al dat we de Tempel niet mochten bezoeken, maar alle andere gebouwen zijn openbaar. Er zijn genoeg `volunteers` (dat zijn mannen en vrouwen die lid zijn van de kerk en hun bijdrage aan het werk van de kerk voldoen in de vorm van vrijwilligerswerk, vooral mensen rondleiden en informeren) en 'stagiares' uit vele verschillende landen.

De eerste indruk is dat het een gemeenschap is, die alles in de overtreffende trap doet. Een zeer goed geoliede (voorlichtings)machine, een indrukwekkende prestatie: uit niks met de blote handen in 40 jaar (!!) een imposante Tempel bouwen, een gigantisch grote concertzaal met een immens orgel, een conferentiecentrum waar 21.000 (ja , je leest het goed) mensen in kunnen met een (iets kleiner) orgel en een dakconstructie zonder pilaren. Maar dan de andere kant: het verhaal over het ontstaan van 'het boek van Mormon', de 'kunst' met erg Jehova getuige achtige plaatjes, de eeuwige glimlach op de blije gezichten, de grote gezinnen, de verheerlijking van de 'profeet en de 12 apostelen'. Nou ja, genoeg om over na te denken en zeker ook eens een (gedeelte van) dit 'book of Mormon' te lezen als we terug zijn.

Leuk detail: het was erg rustig in de straten van Salt Lake City, maar bij het oversteken hebben we toch braaf op groen gewacht. Ten eerste omdat de dienders er daar niet uitzien of ze een dergelijk vergrijp zelfs op zondag door de vingers zullen zien, en ten tweede door eht fantastische geluid wat klinkt als het groen is. Waar in Nederland bij groen het geluid als een overspannen ratelslang begint te ratelen, klinkt hier een vrolijk vogelgeluid: het fluit, twirlt, koekoekt en kwaakt wat af, daar in Salt Lake. Erg bijzonder, maar wel ontspannen.

Aan het eind van de dag hebben we nog iets heel anders gedaan: een bezoek gebracht aan een nog werkende kopermijn. Het is een open mijngroeve, waar in dagbouw heel veel tonnen steen met maar 1% koper voor verdere verwerking omhoog gehaald wordt. Toc is dit de best renderende kopermijn ter wereld. Erg interessant.

Morgen weer verder.

Anneke, Leo en Jil